کتاب مناجات نامه و الهی نامه خواجه عبدالله انصاری (جلد سخت)

شیخ‌الاسلام ابواسماعیل عبدالله بن ابی‌منصور محمد (متولد 396 ه‍. ق./ 385 ه. ش. / 1006 م. وفات 481 ه‍. ق./ 467 ه.ش. / 1088 م.)

او از اعقاب ابوایوب انصاری می باشد که صحابه ی پیامبر بود. مادرش از مردم بلخ بود و عبدالله خود در هرات به دنیا آمد و از کودکی زبانی گویا و طبعی توانا داشت آن گونه که شعر فارسی و عربی را خوب می‌سرود و در جوانی در علوم ادبی و دینی و حفظ اشعار عرب شهره بود و به طور ویژه در حدیث قوی بود و امالی بسیار داشت و در فقه روش امام حنبل را پیروی می نمود.
خواجه عبدالله انصاری در تصوف از استادان زیادی آموزش گرفت و دو بار به دیدار شیخ ابوالحسن خرقانی رفت و این دیدارها تاثیر فراوانی در روحیات و منش وی داشته ‌است. محل زندگی خواجه عبدالله انصاری بیشتر در هرات بود و در آن جا تا پایان زندگی به آموزش و ارشاد اشتغال داشت.
خواجه عبدالله انصاری شعر می‌سرود و مناجات خواجه عبدالله انصاری به نام بود ولیکن همانطور که گفته شد بیشتر شهرت وی برای رسالات و کتب مشهوری است که تألیف نموده است و از آن جمله می توان ترجمه ی املا طبقات‌الصوفیهٔ سلمی به لهجه هروی و تفسیر قرآن که اساس کار میبدی در تألیف کشف ‌الاسرار قرار گرفته ‌است.
از رسایل منثور او که به نثر مسجع نوشته مناجات‌نامه خواجه عبدالله انصاری، نصایح، زادالعارفین، کنزالسالکین، محبت‌نامه، قلندرنامه، هفت‌حصار، رساله ی دل و جان، رساله واردات و الهی‌نامه را می‌توان نام برد.