کتاب دختری با گوشواره مروارید

وِرمِر، یان نقاش هلندی ( 1675-1632 ) به سبب واقعگرایی بی پیرایه و مهارت در بازنمایی دقیق نور طبیعی، از برجسته ترین نقاشان اروپایی به شمار می آید. با این حال اهمیت کار او بسیار دیر شناخته شد. 
از زندگی وِرمِر چندان اطلاع دقیقی در دست نیست. اهل دِلفْت بود، گویا هیچ یک از نقاشیهایش را نتوانست بفروشد و در نهایت فقر از دنیا رفت. 
وِرمِر جنبه های روزمره ی واقعیت را با هوشمندی و تیزبینی به تصویر می کشید. کوشش او برای تجسم آدمها، اشیاء و محیط در کاملترین وجه ممکن، به مدد بعضی وسایل مکانیکی و تدابیر تصویری تحقق یافت. 
« اتاقک تاریک » ، آینه ها، رنگ ماده ی نرم و رقیق ( که بافت حاصل از آن، برجسته نمایی مجسمه گونه را زایل نمی کرد ) و نیز سازمانبندی هندسی و رنگسایه ای در فضای تصویری، از جمله امکاناتی بودند که برای بازنمایی واقعیت مرئی به کار می برد. آنچه امروزه به عنوان دستاورد بی مانند ورمر شناخته می شود، همین شیوه ی واقعگرایی بصری او است. 
با توجه به چند تابلوی به جای مانده از وِرمِر می توان سیر تکامل نقاشی اش را تشخیص داد. تابلوی دختر خفته در کنار میز ( حدود 1656 ) ، برخورد خلاق به مسائل بعدی، و مقدمه ی راهکارهای آینده را به خوبی نشان می دهد. 
در تابلوی مستخدمه در حال ریختن شیر ( حدود 1658 ) وِرمِر در جهت تشدید جنبه های بعدی گامی فراتر بر می دارد. در اینجا، پیکر زن و اشیاء همچون صور ابدی در یک فضای آرمانی تجسم یافته اند. روزی نقره ای و سرد سراسر صحنه را فرا گرفته و در عین حال، همه چیز سرشار از صراحت است. 
تابلوی نامه عاشقانه ( حدود 1670 ) ، اوج پختگی فلسفه بعدی وِرمِر را آشکار می سازد. 
یک منظره ی درخشان با عنوان چشم انداز دِلفْت، ویک نقاشی مذهبی به نام مسیح در خانه ی مارتا و مریم نیز از او به جای مانده اند. 
از جمله آثار دیگرش: خواندن یک نامه ( 1663 ) ، زن جوان با تُنگ آب